Juni 1945, de geallieerden landen in Normandië. Te Antwerpen, meer bepaald op de Koolkaai, in café ‘De Lichttoren’, vieren Liza, Marleentje, Pierre en Rik de nakende bevrijding. Rik heeft het ver geschopt: tijdens de oorlog is hij van “louche voddenman” gepromoveerd tot “louche zakenman”. Zijn dochter Nieke is een verwend en verwaand nest. Maar met al haar kuren geraakt ze van de wal in de sloot. Gelukkig is er nog moeder Liza, de zus van Rik.
De moederkloek die troost, regelt en zorgt. Zij is de cafébazin van ‘De Lichttoren’. En dat je het vel van de beer niet moet verkopen voordat hij geschoten is, zullen ze snel ondervinden. De oorlog is nog niet voorbij.

Het is een risico, want wie kent de gelijknamige tv-reeks niet? Hoeveel mensen hebben thuis de video’s en dvd’s liggen? “Op voorhand verloren”? Dan kan je uiteindelijk niets meer spelen. Slisse en Cesar zij ook al verschillende keren op tv geweest, net zoals de werken van Claes en Timmermans.
Natuurlijk zal u in de verleiding komen om te gaan vergelijken. Maar vergis u niet. In de eerste plaats heet het theaterstuk “Lili en Marleen”. Dus niet “Jef en Ida”. Dat wil zeggen dat het accent op de planken iets anders ligt.

Het is niet zomaar een stuk waar je eens mee kunt lachen, er zitten ook nogal wat dubbele bodems in. En onze Jef is inderdaad een andere Jef dan die van de tv, trouwens ook ons Ida en onze Rik, zelfs ons Liza en al de anderen. ‘t Zijn niet die van den tv, ‘t zijn die van ‘t Goor en omstreken... En daarom is het een losstaand theaterstuk met zijn eigen boeiende personages die u zelf beetje bij beetje moet leren kennen doorheen het stuk.